Карауаттың юрған ҡатламы араһына бейеүсенең тал сыбығындай кәүҙәһен һуҙып һалалар ҙа, өҫтөнә юрған-түшәк өйөп, мендәрҙәрҙе ҡабартып, йыйыштырып та ҡуялар. Егеттәр, өйгә атылып килеп инеп, Рәшиҙә апайҙы таптыра башлай. Беҙ уны алып ҡалабыҙ, тиҙәр.
Рәшиҙә апайҙың ул ваҡытта буласаҡ ире Әнүәр Ишбирҙин менән дуҫлашып ҡына йөрөгән мәле була. Егеттәрҙең һөмһөҙлөгөн күреп, Әнүәр ағайҙың күҙҙәре маңлайына менеп үк китә. Утынлыҡта торған балтаны ала ла, өйгә инеп:
– Табанығыҙҙы хәҙер үк ялтыратмаһағыҙ, үлемегеҙ ошонда буласаҡ! – тип уҫал итеп, ҡысҡырып ебәрә. “Ҡыйыу” егеттәр күҙ асып йомғансы юҡ була. Ошо ваҡиғанан һуң: “Һинән ҡолаҡ ҡаҡһам, нисек йәшәрмен был донъяла?” – тип, егет һөйгән ҡыҙына ғүмерлек йәре булырға тәҡдим яһай.