Һемәйтте

— Я поэт-песенник из Башкортостана. Наверное, вы слышали мою песню “Әйтмә син авыр сүз”. У меня к вам есть просьба: пропустите без очереди.
Ҡыҙ аптырап ҡалды. Шунан:
— Уважаемый поэт, я вас без очереди никак не могу пропустить. Не положено. Там в очереди стоит и Игорь Крутой. Встаньте, пожалуйста, за ним, — тине.
Тик Рәмил ағай былай ғына китергә ашыҡманы:
— Как вы можете со мной так разговаривать?! А я ведь написал песню про аэропорт “Внуково”. Я автор вашего гимна!..
— Серьезно?
— Конечно! Эту песню все башкиры и татары поют.
— Извините тогда. Дайте ваш паспорт, — шуны ғына көткән Сурағолдоң ауыҙы йырылды. — А я ведь не один. Пропустите меня с братишкой.
Шулай итеп, Рәмил ағай менән йәһәт кенә сиратһыҙ теркәү үттек. Самолетҡа ултырғас, бая әйткәне хаҡында һорашып ҡуйҙым:
— Рәмил ағай, һеҙ Внуково тураһында ысынлап йыр яҙҙығыҙмы?
Сурағол шарҡылдап көлөп ебәрҙе:
— Эйе. Оныклар турында жырым бар бит.
Шунан көйләргә тотондо:
“Мут булсыннар, ут булсыннар,
Жан пәрәсе оныклар.
Кем генә булса да алар,
Тәүдә кеше булсыннар”.

Айгиз БАЙМӨХӘМӘТОВ.