Бер ваҡыт ир кеше яҡшы кәйефтә уянып, ихатаһына сыҡһа, унда сүп-сар тулы бер биҙрә ултыра ти. Ул биҙрәне ала, сүбен түгә, һауытын ялтырап таҙарта һәм иң ҙур, өлгөргән, ҡыҙыл, тәмле алмаларҙы тултырып күршеһенә индерә.
Күршеһе ишеген шаҡығас: "Ниһайәт, мин уның маҙаһына тейҙем!" - тип ҡыуана. Ирешергә әҙерләнеп ишеген асһа, ә теге уға алмалар һалынған биҙрәһен бирә лә:
- Кем нимә менән бай, шуның менән бүлешә инде! - тип, алма тулы биҙрәһен күршеһенә һуҙа.