ХIХ быуатҡа тиклемге ваҡытта ата-әсәләр балаларын тыуғас та, хатта тыумаҫ элек үк йәрәштереп ҡуйғандар. Бындай ғөрөфтө белгестәр "Һырға туйы" тип атай.
Бындай йоланың башҡорттарҙа булыуы хаҡында "Ҡуҙыйкүрпәс менән Маянһылыу"эпосы иҫбатлай. Йөкмәткегә ярашлы, Күсмәҫ хан һәм Күсәр хан бергәләп һунарға сыға һәм икеһе лә бер үк хәлдә һынала, мәҫәлән, боланға тап булғас, уның ғоманлы (балаларға йыйынған) инә болан икәнен күрә һәм атыуҙан тыйыла. Күсмәҫ хан да, Күсәр хан да быны оҙаҡламай үҙҙәренең дә балалары тыуыуына тәбиғәт ишараһы тип ҡабул итә. Шуға күрә геройҙар, әгәр береһенең ҡыҙ, икенсеһенең ир бала тыуһа, йәрәштерергә һүҙ ҡуйыша.
Туғанлашырға вәғәҙә биреү (ҡоҙа булышыу) эпостың бөтә версияларында ла төп йөкмәткене һаҡлай.