Балаларыбыҙға ҡыйын йә ҡурҡыныс булһа...

Ата-әсәһе улдарын йыш ҡына ауылға өләсәләренә алып ҡайтҡан. Үҫә төшкәс, ул ата-әсәһенә:– Мин ҙур инде, һеҙ нишләп һаман миңә бәләкәй бала кеүек ҡарайһығыҙ? Өләсәйгә мин үҙем дә ҡайта алам.Бер аҙ бәхәсләшкәндән һуң, ата-әсәһе риза булған. Бына улар перронда улдарын оҙата, һуңғы кәңәштәрен бирә, ә улдары һаман үҙенекен һөйләй:– Беләм инде, беләм, йөҙ тапҡыр әйттегеҙ!Шунан атаһы:– Улым, әгәр һиңә ҡыйын йә ҡурҡыныс булһа, бына һиңә, – тип, улының кеҫәһенә нимәлер һала.Бына малай вагонда, тәҙрәнән тышты күҙәтеп китеп бара. Тирә-яҡта сит кешеләр этешә-төртөшә, инәләр-сығалар, ҡәнәғәтһеҙ кондуктор уны шелтәләй, кемдер ризаһыҙ ҡараш ташлай. Малайға күңелһеҙ һәм ҡурҡыныс була башлай. Ул башын эйеп, мөйөшкә һырыға, күҙҙәренән йәштәр тәгәрәй. Ҡапыл ул атаһының кеҫәһенә нимәлер һалғанын иҫенә төшөрә -