Йәне һәм күңеле тынысланды. Ҡөрьән аяттарын ғәрәпсә өйрәнеп уҡый башлағас, бик хикмәтле хәлдәргә лә шаһит булды. Иң тәүҙә ире ҡапыл эсеүҙән туҡтаны, шунан балалары уҡып бөтөп, уңышлы эштәргә урынлашты, иманлы кешеләр менән башлы-күҙле булды.
Ә бер төндә иҫ киткес бер мөғжизәгә тап булды. Изге Рамаҙан айы бара ине. Ураҙаны тотмай ине әле, тик биш намаҙын ҡалдырмай уҡырға тырышҡан мәле. Йылы йәй. Төн уртаһы. Томра. Ишек-тәҙрәләр асыҡ. Рәхәтләнеп иҙрәп йоҡлап киткән ҡатын ниндәйҙер көслө шау-шыуға терт итеп ҡалды. Күҙен асып ҡараһа, бөтәһе лә иҫ белмәй йоҡлай, ә өйҙә ел-дауыл уйнай. Асыҡ тәҙрәләр шаҡ-шоҡ килә, тәҙрә ҡорғандары, ишек шаршауҙары өҙөлөрҙәй булып елберләй, иҙән таҡталары күтәрелеп-күтәрелеп китә. Аш-һыу яғындағы мейес аҫтынан һөйләшкән тауыш ишетелә:
– Бер тыныслыҡ юҡ был өйҙә. Анау бисә көнөнә әллә нисә тапҡыр доға уҡый ҙа уҡый. Бөтә тәнемде яндырып бөттө, сыҙарлыҡ әмәл ҡалманы. – Тәүҙә әллә ер тетрәй инде тип торорға ынтылған Нәзифә ҡурҡышынан карауатына кире һеңде. Берәй ауаз сығарырға итә, тик өнө сыҡмай. Шулай шым ғына ятһа ла, уянғанын һиҙҙеләр.
– Эй, ни эшләп ятаһың унда? Әйҙә беҙҙең менән! – тине йылан ыҫылдаған тауыш. Шомло ҡараңғылыҡ. Йөрәге өшөп китте.
Шул ваҡыт күҙгә күренмәгән нәмәләр өй буйлап тып-тып йүгерергә, сыйылдарға, шатыр-шотор килеп әйберҙәрен йыйнарға тотондо.
– Һин, нимә өндәшмәйһең? Һинең арҡала бында йәшәп булмай бит! Тамам йонсоттоң! Тор! – тине эргәһендә генә өшәнес тауыш.
Был ниндәй ғибрәт булды әле тип шаңҡып ятҡан ҡатын телен саҡ әйләндерҙе:
– Бисмилләһир-рахмәнир-рахим... – Юҡ! Хәле бөттө. – Башы зыр әйләнде, күҙенә аҡ-ҡара күренмәй.. Иҫен юйҙы.
Бер аҙ ятҡас, аңына килде:
– Хоҙайым, ярҙам ит! Тағы бер доға белә инем дә һуң! – Башы буп-буш, хәтерләй алманы. Үҙе бөтә нәмәне күреп-тойоп ята.
– Әғуҙү билләһи минәш-шәйтанир раджим... Мин бер Аллама һыйынам. – Теле нисектер үҙе әйткән һымаҡ.
Теге заттар өйҙөң аҫтын-өҫкә әйләндереп йөрөнөләр ҙә йүгереп барып мейес эсенә инеп киттеләр. Шунан бер-береһен этеп-төртөп, тапашып, ҡот осҡос тауыш менән аҡырышып мөрйәнән сыйылдап сығып олаҡтылар.
Нәзифә ҡымшанырға ла ҡурҡып, карауатында бик оҙаҡ ятты. Ғибрәт бит! Өйөндә ниндәй хәлдәр булып ята, ә береһе бер нәмә белмәй йоҡлай. Ғифләт йоҡоһондамы ни?! Яйлап ҡына тороп, балаларын, өйөн урап ҡарап сыҡты. Бөтә нәмә үҙ урынында, тик өй эсе иркенәйеп, һауа сафланып ҡалғандай тойолдо. Кеше ышанмаҫтай хәлде ысын булһа ла һөйләмә тиҙәр, шуға күрә бер кемгә лә өндәшмәне.
Ошо хәл уны бер Аллаһы Тәғәләгә табынырға, уның ҡөҙрәтенә ышанырға этәргес көс бирҙе. Тап шул көндән башлап бөтә дини йолаларҙы ла теүәл үтәргә тырыша. Ҡөрьән аяттары менән шифа табып, балаларын, туғандарын өшкөрә башланы. Хәҙер тирә-яҡ ауыл кешеләре лә килә, барыһын дә ҡабул итә. Бигерәк тә йәш ҡатындарға, бәләкәй балаларға:
– Ярҙамды бер Раббымдан һорағыҙ. Һәр кеше үҙ-үҙен һаҡлап йөрөтөргә бурыслы, гелән тәһәрәтле булығыҙ һәм “Фатиха”, “Аятел-Көрси”, “Фәләк”, “Нәс” сүрәләрен уҡып йөрөгөҙ, – тип йомшаҡ ҡына өгөт-нәсихәтен биреп бара.
Иренә һөйөп бағып:
– Аллаһы Тәғәлә Әҙәм ғәләйһиссәләмдең ҡабырғаһынан беренсе ҡатын-ҡыҙҙы, Һауаны, яралтҡан. Бөтә нәмә парлы булғас, кешеләр ҙә пар-пар булып йәшәһен, тигән. Мин һинең шул бер кәкре ҡабырғаң, йәнем. Һинән тора инде беҙҙең ошо донъяла нисек йәшәүебеҙ: яңылыш ныҡ итеп ҡыҫһаң, бөгөлөп төшөрмөн, ә инде ҡурсалап, һаҡлап тотһаң, һин дә һап-һау, ышаныслы йөрөрһөң, мин дә һинең терәк-таянысың булырмын. Өлөшөңә төшкән көмөшмөн. Нисек бармын, шулай ярат, – тине.
– И-ий, минең фәлсәфәүисем, бөтә нәмәне донъя кимәлендә аңларға тырышаһың инде, – тип ире тәү күргәндәй аптырап ҡараны. Шул көндән ҡорған донъялары күҙгә күренеп яҡшы яҡҡа үҙгәрҙе. Тормош иптәше элекке ҡәҙимге хәленә ҡайтты, юҡ-барға боларманы, өйҙә иреш-талаш туҡтаны. Элек Нәзифә иренә ярарға тырышып бер алдына, бер артына биш сыҡһа, хәҙер ул үҙе йәлләп, бөтә эштәрҙә лә ярҙамлашып тора. Бына әле лә, ҡара таңдан, төнө буйы яуған ҡарҙан ихатаны, ҡапҡа алдын таҙартырға, малды ҡарарға сығып китте. Нәзифә ире эш бөтөрөп инеүгә сәй табыны хәстәрләргә кереште. Иң тәүҙә бисмиллаһын әйтеп ләүешкә ҡамыр баҫты ла, тиҙерәк ҡабарһын өсөн, табағын йылы мейес башына ҡуйҙы. Шунан әсегән һөткә йомортҡа туғып ҡамыр иҙҙе лә ике табала шажлатып ҡоймаҡ ҡойоп алды. Таба еҫе менән өйгә бәрәкәт, ҡот таралды.
Ҡышҡы һалҡын көндәрҙә “Юлдаш” каналын тыңлай-тыңлай һөйөклөһөн эҫе ҡоймаҡ, мәтрүшкәле сәй менән һыйларға ярата Нәзифә.
Шул саҡ һалҡын һауа эйәртеп утын ҡосаҡлаған ире килеп инде, артынан бер әсмүхә сәй тотоп күрше егете лә эйәргән.
– Нәзифә әбей, оҙон юлға сығырға торам. Зинһар өсөн, фатиханды бир әле? – Нәзифә ихластан доға ҡылды.
– Ин шә Аллаһ, Аллаһы Тәғәлә тел асҡыстары биреп, аң-белемдәрең асылып, имтихандарыңды уңышлы биреп, иҫән-һау йөрөп ҡайтырға яҙһын, балам. Аҡ юл һиңә!
+13 °С
Болотло
