Ерләгән саҡта ирҙең үлеменә ҡарағанда ла ҡатындың ауырыуы нығыраҡ ҡайғыға һалғандыр. Ике яҡтан ҡултыҡлап, машинанан машинаға ғына ултыртып, врач күҙәтеүе аҫтында ғына йөрөттөләр. Гөлъямал ирен ерләгәндән һуң ҡабаттан больницаға инеп китте һәм был юлы оҙаҡ ятманы. Ҡайтты ла балалар хаҡында хәстәрлекте, донъя көтөүҙе үҙ өҫтөнә алды. Уның хәле аҡрынлап яҡшыра башланы. Яҡшырған һайын сәләмәтләнеүенә ышанысы артты. Ышанысы артҡан һайын, сәләмәтләнә барҙы. Гөлъямалдың үҙгәреүе, сәләмәтләнеүе күҙгә күренеп барҙы. Хәл белергә барып: «Хәлең нисек?» — тигән һорауға ла, ғәҙәтенсә: «Яҡшы. Ошонан айырмаһын Хоҙай», — тигән яуап бирмәне: «Яҡшы. Аллаға шөкөр. Балаларым хаҡына һауыҡтым бит!» — тип яуап бирә ине. Уны дауалаған табип минең яҡын танышым ине. Был ғәжәп шатлыҡтың ғилләһе тураһында һораштым. Ваҡытлыса ғына яҡшырып, аҙаҡ ауырыуы тағы еңеп китмәҫме, тип борсолдом. — Юҡ, — тине ул, үҙе лә ҡыуанысын йәшерә алмай, киң йылмайып. — Гөлъямал сирен еңде. Уның ихтыяр көсө, ышанысы еңде. Мин уға былай тинем: «Балаларыңды тома етем ҡалдырмайым тиһәң — һауыҡ. Барыһы ла үҙ ҡулыңда», — тинем. Көн һайын иртәнсәк ас ҡарындан бына мин биргән дарыуҙы эсеп ебәр, кис ҡатыҡ эсеп ят, шунан, һауығам, барыбер һауығам, ауырыуҙы еңәм, тип ҡабатла, тинем. Был дарыу шул тиклем көслө, бик аҙлап ҡына ҡуллан. Ҡайнатып һыуытылған һыуға семтем генә һалып татыт та эс, — тинем. Уның дарыуға ышанысы һәм балалары алдындағы яуаплылығы шул тиклем көслө булды — ул һауыҡты. Яман шештең эҙе лә ҡалманы. Был хәл минең үҙемде лә аптыратты. — Ниндәй дарыу ул? — Бик көслө дарыу. Үҙ-үҙеңә ышаныс тигән дарыу. Күреүебеҙсә, күңел төшөнкөлөгөнә бирелеү йәшәүҙән төңөлөүгә тиклем еткерһә, эске мөмкинлегеңде файҙаланып, үҙ-үҙеңдә ышаныу, инаныу тойғоһон көсәйтеп ебәрһәң, тау аҡтарырлыҡ ҡеүәткә эйә булаһың.
Мәрйәм Бураҡаева