... Аҡрын ғына атлап китте ул. Нисектер йөҙө ҡараңғы, күҙҙәре нурһыҙ, күңеле буш булып күренде миңә.
Бәлки, беҙ яҡшы дуҫтар була алмабыҙ.
Кисәге урында Лессингка тотондом. Ләкин бик ашағы килә. Дүртенсе көн инде яҡшылап туйған юҡ. Икмәк менән сәй эскән булам. Кеҫәлә – 2 һум. Метроға ҡалдырҙым.
Бына, уҡып ятҡанда, ике иҫеректе күрәм. Һыу тулып ятҡан соҡор эргәһендә сайҡалышып торҙолар ҙа алға атланылар. Ныҡлап ҡараһам, Ғабдулла ағай (Әхмәтшин) менән Даһи! Ғәҙәттәге күренеш. Ағай «Тальян гармун» менән бер рәттән, яҡшыраҡ пьесалар тыуҙырып өлгөргән булыр ине лә бит... Ә Даһиға ни ҡалған?!
Беҙгә бергә булыу бик ҡыйын.
Лессинг – Эмилия Галотти. Трагедия в пяти действиях.
«Мы пишем глазами любви, и только глазам следует быть нашими судьями».
#РәмиКөндәлектәре
https://vk.com/wall-30125918_6289