Хәйер

Төшкө ашҡа Илдар эргəлəге кафеға йөрөй. Бында үзбəктəр бик тəмле əҙерлəй. Ҡиммəт, əлбиттə, бер барыуға 150 тəңкə китə. Лəкин һис үпкə юҡ, туйғансы ашап сығырға була. Һəр хəлдə, бүтəн ашханаларҙағы кеүек, аҙаҡ үҙəк көйөп ыҙалатмай, бер һүҙ менəн əйткəндə, ашҡаҙанға байрам... Бөгөн йома, аҙнаның иң күңелле көнө. Төштəн һуң эш ҡайғыһы китə, офиста дəртле көлөү, ҡысҡырып һөйлəшеү, тыҡ-тыҡ баҫып йөрөү тауыштары ишетелə башлай. Алда ике көн ял! Рəхəт! Тышҡа сыҡты, бында ла рəхəт. Ҡот осҡос оҙон, ялҡытҡыс ҡыш үтте, урамда Яҙ ғалийəнəптəре хөкөмлөк ҡыла. Асфальтта ирегəн ҡар боламыҡтары күренə, ҡоштар сыр-сыу килə, ҡыйыҡтарҙан тамсылар тама. Яҙ етте, яҙ! – Илдар! Кемдер исемлəп өндəште. Ҡояшҡа йөҙ тотоп китеп бара ине, ҡаршыға кем килгəнен айырырлыҡ түгел. Төпөш кəүҙəле утыҙ йəштəрҙəге ир. Текə машинаһын пульт төймəһенə баҫып сыйсый иттереп биклəп ҡуйҙы. Затлы ҡупшы кейемдə. Хəлле кеше, күренеп тора. Тик кем һуң əле? Таныны. Бынан 5 – 6 йыл элек бергə эшлəп киткəн Фəнисме, Фəрҙисме шул. Онотҡан исемен. Бигүк шəп егет түгел ине шикелле, ниндəйҙер бер ғəйебе лə бар һымаҡ иҫтə ҡалған. Тик кенə тотоу ғəҙəте булмағас, сəбəбен онотҡан. Сəлəм алыштылар. – Кафеға киттеңме? – Эйе, “Хəлəл”гə... – Мин дə шунда. Бер-икене күреп ҡалдым ул мин һине, ситтəн генə. Туҡтатып торманым инде. – Ҡайҙа эшлəп йөрөйһөң? – Һин һорама, братан, мин əйтмəйем! – Əйтмəһəң əйтмə, мин былай ғына... – Ну, айына 85-те алып йөрөйөм! – Оһо! – Эйе-эйе, өндəшмəй генə 85-те алып тик йөрөйөм! – Улай икəн... Маладис. – Əтеү! – Ə нисек улай? Нимəлəр эшлəйһең һуң? Ерле-юҡҡа кем һиңə 85 мең тəңкə түлəһен? – Түлəйҙəр, братан, түлəйҙəр! Минең хəл анекдоттағы кеүек! – Онотолған танышы тəмəке тоҡандырҙы. – Ниндəй анекдоттағы? – Анау бер анекдот бар ҙа баһа! Бер маймыл кəрзиндəн бəшмəк сығара ла, тоҙлап-борослап, ҡаҙанда бешерə, бешкəс, ҡомға күмеп ҡуя икəн. Унан соҡоп ала ла һыуға ташлай. Унан тотоп ала ла киренəн кəрзингə тыға. Йəнə шул уҡ эште башлай. Крокодил бының сəйер ҡыланышына аптырап ҡарап торған-торған да һорай ҡалған: “Эй, иҫəр! Һин нимə эшлəйһең ул?” “Шайтан белһен! Ну айына 85 мең түлəйҙəр!” Һөйлəп бөттө лə, һаһылдап көлөп ебəрҙе. Донъялыҡта шундайын һаһылдауҙар була, улар ғəжəйеп ихлас, хис-дəрт, эске ҡөҙрəт менəн башҡарыла, көлмəй ҡалыу хатта тəрбиəһеҙлек һымаҡ ҡабул ителə кеүек. Көлəмəстəн дə бигерəк, Фəрҙистең (əллə Фəрисме шул?) үҙенə ҡарап тороуы мəҙəк ине. Илдар əйтə ҡалды: – Һин бит маймыл түгел! Бəшмəк бешереп һыуға ташламайһыңдыр бит инде? – Юҡ, ташламайым. Ну 85 мең алам. Һа-һа-һа! Боҙоҡ патефон, тип йəне көйə башланы Илдарҙың. Һикһəн биш мең, һикһəн биш мең. Харап икəн... Шулай ҙа, м-дə-ə-ə! Уның эш хаҡынан өс мəртəбəгə күберəк. Ярай, уныһына ла иҫе китеп бармай, иң мөһиме, һаулыҡ булһын! Тик ана шул маҡтаныуы ғына йəненə тейҙе. Кафе янында, ғəҙəттəгесə, автомобилдəр тора. Бында хатта ситтəн килеп тамаҡ туйҙыралар. Ысынлап та, тəмле əҙерлəйҙəр бында, тик башҡа урындарҙағынан ҡиммəтерəк. Аҡса етмəй, ҡəһəрең. Һуңғы ике айҙа эш хаҡын йəнə киҫтелəр, ə ипотеканы түлəргə лə түлəргə əле. Ашҡаҙаны борсомаһа, берəй арзаныраҡ ашханаға, халыҡ əйтмешлəй, “тошниловка”ға йөрөр ине. Тəҙрə янында буш урын табып сүгəлəнелəр. Милли кейемдəге ябыҡ ҡына ҡарасман үзбəк ҡыҙы йүгереп тигəндəй яндарына килеп етте. Илдар, ғəҙəтенсə, дөгө бутҡаһы, кəтлит, ике лəүəш, бер сынаяҡ сəй алды. Порциялар ҙур, тəрилкəлəргə йəллəмəй һалып бирəлəр, тамаҡ туя бында. Айына 85 мең алып йөрөгəн Фəрҙис (əллə Фəнисме, баштараҡ иҫкə төшмəне, хəҙер һорауы ла уңайһыҙ) ашханаға ашанып килгəн шикелле. Бер тəрилкə борщ, итһеҙ-ниһеҙ ҡоро макарон һəм сəй алды. 90 һум. Аҡсаһын йəллəнеме?