Көләмәстәр

Артурҙың мәктәптән ҡайтып инеүе була, атаһы менән әсәһе бер тауыштан:
- Шунан, нисә алдың бөгөн?
- Дүрт!!!
- Ә ниңә биш түгел?!
- Һуң, бөгөн бит дүрт кенә дәрес булды...

***

Йәш, саҡ ҡәләм тирбәтә башлаған яҙыусы – ҡәләмдәшенә:

- Ҡара әле, яңы повесыма ниндәй исем ҡушайым икән?

- Унда ҡурай тураһында һүҙ бармы?

- Юҡ.

- Ә ҡымыҙ?

- Юҡ.

- Улайһа, “Ҡурайһыҙ һәм ҡымыҙһыҙ” тип ата ла ҡуй.

***

Юғары уҡыу йорто студенттары имтихан тапшырған көн. Аудиторияға профессор килеп инә лә:

– Кем яуап бирә – шуға “биш”! Минең исемем нисек? – тип һорай.

Тынлыҡ.

– Йә, “дүрт”лек һорау: бөгөн ниндәй фәндән имтихан тапшыраһығыҙ?

Бер кем дә өндәшмәй.

– “Өс”лөк һорау… Дәреслектең тышында нимә тип яҙылған?

Арттағы партала икәү шыбырлаша:

– Ҡарале, был беҙҙе нисек батыра, ә?!.

***

Ике иҫәр һөйләшә:
- Әйҙә, мин һинең башыңа ҡаҙаҡ ҡағайым әле?
- Эйе шул, ҡаҙаҡҡа һуғам, тип башҡа һуғырһың тағы...

***

Иртәнге сәй ваҡыты. Ире ҡатынына яңы ғына эшкә алған сәркәтип ҡыҙыҡайы тураһында һөйләй:
– Быныһынан уңдым шикелле. Килеп тороп тырыш, уңған. Зауыҡлы ғына итеп кейенә, үҙен бик ҡарай - торғаны менән ҡурсаҡ инде бына!
Ҡатыны:
– Ҡурсаҡ! тигән булаһың инде?
– Ҡурсаааҡ!!!
Өлкәндәр һөйләшкәнен аңдып ултырған биш йәшлек ҡыҙҙары ла ҡушылып китә:
– Атааай, һин уны арҡаһына ятҡырғанда ул күҙҙәрен йомамы?