Миңлебай, Һарығолаҡ сабыйға тейгән, тип уйлап, эттең башына салғыһы менән һуғып ебәрә. Эт шундуҡ ҡанһырап ергә йығыла.
Сабыйҙарының тыныс йөҙ менән килеп тороуына ата-әсә бигерәк тә аптырай. Ә баланың эргәһендә ятҡан үлек йыланды күргәс, ата-әсә бик ныҡ яңылышҡанын аңлай: Һарығолаҡ, сабыйҙы ҡотҡарам, тип, йылан менән алышҡан булған икән...
Әгәр ҙә Миңлебай тәүҙә үк асыуын ҡабартмай, тыныс тотһа икән үҙен! Бәйғәмбәр ҙә бит хәҙисендә шулай тип иҫкәрткән кешеләрҙе: “Уйлап эшләнгән эш – Аллаһтан, ашығып эшләнгәне – шайтандан”.