– Шуныһын яҡшы беләм: атай-әсәйҙәр үҙҙәренең балаларына тәмлекәстәр алырға аҡса бирмәй. Шунлыҡтан мин тауарымды тейешенсә һата алмайым, минең яҡшы итеп йәшәргә мөмкинлегем ҡалмай.
– Ә һин теләккә ышанаһыңмы?
– Ышанам, ләкин минең бер теләгем дә тормошҡа ашмай...
– Бахыр, – тип яуап ҡайтара Тормош, – һинең менән бер ҡасан да мөғжизә булмаясаҡ. Мәңгелек мөхәббәтеңде осратмаясаҡһың, хыялдарың тормошҡа ашмаясаҡ, кешеләрҙән бер ҡасан да изгелек күрмәйәсәкһең һәм теләктәрең дә үтәлмәйәсәк.
– Ни өсөн? – тип ҡысҡыра һатыусы.
– Сөнки тормошта нимәгәлер ышанырға кәрәк. Ышаныс – ул мөмкинлек. Мөмкинлек беҙгә йүнәлеш күрһәтә. Йүнәлеш беҙгә юлдар аса. Тормош юлдары – теләктәрҙең ғәмәлгә ашыуына килтерә.